help me, I'm blond!

Gość

Sebastian Farrel.
03.11.1985

Sebastian znaczy czcigodny, szanowany, poważny, dostojny.

Ale czy nasz Sebastianem taki jest? Jeśli wierzyć w cuda i życie po śmierci to może Sebastian w swoim następnym wcieleniu zostanie pastorem, biskupem, a nawet i papieżem? Zawsze tam gdzie go nie powinno być. Gada jak najęty, co strasznie meczy, bo nie wie kiedy przestać.

Adoptowany przez bogatą i wpływową rodzinę w wieku lat 14, jako następca wielkie firmy swojego nowego ojca. Sodówka nie uderzyła mu do głowy, jednak nadmiar pieniędzy i chęć poznania czegoś nowego nakłoniła go do narkotyków. Lubi się kłócić i stawiać na swoim, nawet jeśli nie ma racji.

Zwariowany gnojek z ogromnym poczuciem humoru. Rozbawi nawet największego ponuraka. Do tego pracowity. Jest tak zwaną „złotą rączką” naprawi wszystko od tostera po skomplikowane urządzenia elektroniczne. Uwielbia motory, kiwi i pływanie, czasem sobie popije, a jeszcze częściej poużywa.

Kiedy na do wyboru przyjaciela lub dziewczynę, wybiera imprezę mlekiem i miodem płynącą. Trudno złapać go w domu, zawsze gdzieś na mieście. Zakręcony jak gówno w betoniarce i nie przejmujący się niczym. Założy koszulkę z napisem „HELP ME, I’m blond!” i tak wyskoczy na spotkanie z szefem.

Wygląd słodkiego blondyna o nieziemskim uśmiechu i głębokich niebiesko-szarych oczach. Dobrze zbudowany brudasek wyłaniający się spod Twojego Lamborghini. Możesz go kochać albo nienawidzić. Lecz nie popadajmy pozorom, bo słodcy blondyni, to tylko pozory.